ประวัติ เซนเบอนาด

ประวัติความเป็นมาของสุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ด

เซนต์ เบอร์นาร์ด เป็นสุนัขสายพันธุ์เก่าแก่ซึ่งถูกค้นพบโดยนักบุญเซนต์ เบอร์นาร์ด เดอ เมนธอน มีการสันนิษฐานว่า เซนต์ เบอร์นาร์ดน่าจะสืบเชื้อสายมาจากสุนัขขนาดใหญ่ในทวีปเอเชีย แล้วชาวโรมันนำไปแพร่พันธุ์ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์

ชาวสวิตเซอร์แลนด์นิยมเลี้ยงสุนัขเซนต์ เบอร์นาร์ด ไว้เพื่อช่วยชีวิตผู้เคราะห์ร้ายที่ถูกหิมะถล่มและถูกฝังอยู่ใต้หิมะ พวกเขาเป็นสุนัขที่มีสัมผัสที่หก พูดง่ายๆ ก็คือสามารถรับรู้ได้ถึงความผิดปกติในช่วงเวลาที่จะเกิดพายุหิมะ และสามารถรู้ว่าผู้เคราะห์ร้ายถูกหิมะฝังอยู่ ณ จุดใด ทั้งนี้มีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ยืนยันได้ว่าความสามารถแบบนี้เกิดจากพวกเขาได้ยินเสียงซึ่งมีความถี่ต่ำที่มนุษย์ไม่สามารถได้ยินนั่นเอง ดังนั้นภาพของเซนต์ เบอร์นาร์ด จึงมักจะถูกนำไปผูกโยงกับเรื่องของสุนัขกู้ภัยในภูเขาหิมะอยู่บ่อยครั้ง

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณศตวรรษที่ 11 กลุ่มผู้แสวงบุญกลุ่มหนึ่งได้สร้างบ้านพักริมทางขึ้นบริเวณช่องเขา Grand Saint Bernard ซึ่งมีระดับความสูง 2,469 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล เพื่อเป็นที่พักของผู้แสวงบุญและพระธุดงค์ต่างๆที่ต้องใช้เส้นทาง ผ่านช่องเขานี้ และนับตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 17 เป็นต้นมา ก็ได้มีการเลี้ยงสุนัขภูเขาตัวใหญ่ไว้เพื่อเป็นยามคอยดูแลและปกป้องบ้านพัก การดำรงชีวิตของสุนัขดังกล่าวได้ถูกบันทึกไว้เป็นภาพวาดในปี ค.ศ. 1695 และเริ่มบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรเมื่อปี ค.ศ. 1707

สุนัขดังกล่าวได้กลายมาเป็นเพื่อนร่วมเดินทางและเป็นสุนัขกู้ภัยสำหรับนักเดินทางที่หลงอยู่ท่ามกลางพายุหิมะและม่านหมอก มีการบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับการช่วยชีวิตมนุษย์จาก “มัจจุราชขาว” ของสุนัขเหล่านี้จำนวนนับไม่ถ้วน เรื่องราวเหล่านี้ถูกแปลเป็นหลายภาษาและเผยแพร่ไปทั่วโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งบันทึกคำบอกเล่าของทหารประจำหน่วย Bonaparte ซึ่งได้เดินทางผ่านช่องเขา Grand Saint Bernard ในปี ค.ศ. 1800 นั้นช่วยเพิ่มกิตติศัพท์ของสุนัขพันธุ์นี้ ซึ่ง ณ ขณะนั้นถูกเรียกว่า Barry-Dog ให้มีชื่อเสียงขจรขจายไปทั่วทวีปยุโรป

การช่วยเหลือผู้บาดเจ็บที่ถูกฝังอยู่ใต้หิมะของน้องหมาเซนต์ เบอร์นาร์ด นั้น เริ่มจากน้องหมาจะออกตามหาผู้ประสบภัย เมื่อพบแล้วก็จะขุดร่างของผู้เคราะห์ร้ายขึ้นมาจากกองหิมะที่หนักหลายตัน จากนั้นก็นอนแนบร่างอันหมดสตินั้นไว้เพื่อให้ความอบอุ่นและเลียใบหน้าจนผู้เคราะห์ร้ายได้สติ ส่วนเซนต์ เบอร์นาร์ด อีกตัวก็จะวิ่งเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อตามคนมาช่วย และพามายังสถานที่เกิดเหตุ..หลายคนสงสัยว่าทำไมจึงต้องมี “ถังไม้เล็กๆ” ผูกติดคอน้องหมาเซนต์ เบอร์นาร์ด เอาไว้ คำตอบก็คือในถังนั้นจะบรรจุเหล้าองุ่นหรือยาสำหรับให้ผู้ประสบภัยเปิดกินและใช้ปฐมพยาบาลเบื้องต้น น้องหมาเซนต์ เบอร์นาร์ด บางตัวอาจมีผ้าห่มผูกติดหลังเอาไว้เพื่อให้ผู้ประสบภัยห่มกันหนาวด้วย

ต่อมาได้มีการนำ เซนต์ เบอร์นาร์ด เดินทางเข้าสู่เมือง และมีการคิดค้นรูปแบบพันธุกรรมที่เหมาะสมจนเกิดการผสมพันธุ์และพัฒนาสายพันธุ์กระทั่งมีรูปแบบลงตัวอย่างที่ผู้เพาะพันธุ์ต้องการ โดยนาย Heinrich Schumacher จากเมือง Holligen ในสวิตเซอร์แลนด์ เป็นคนแรกที่เขียนเรื่องการพัฒนาสายพันธุ์ของสุนัข เซนต์ เบอร์นาร์ด ในปี ค.ศ. 1867 และในเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1884 ได้มีการจดทะเบียนสายพันธุ์สุนัข เซนต์ เบอร์นาร์ด กับ Schweizerisches Hundestammbuch (SHSB) สุนัขตัวแรกที่ลงทะเบียนคือ St. Bernard "LEON" และมีการตั้ง Swiss St.Bernard Club ขึ้นที่เมือง Basle เมื่อวันที่ 15 มีนาคม ปี ค.ศ. 1884

ในโอกาสที่มีการชุมนุม International Canine Congress เมื่อวันที่ 2 เดือนมิถุนายน ค.ศ. 1887 สุนัขพันธุ์เซนต์ เบอร์นาร์ด ได้รับการยอมรับและยกย่องว่าเป็นสุนัขสายพันธุ์แท้ของประเทศสวิตเซอร์แลนด์ และได้รับการประกาศให้เป็นสุนัขประจำชาติของประเทศสวิตเซอร์แลนด์ นับแต่นั้นเป็นต้นมา